Şimdi hangi kanların kimlere verilebildiğim görelim.Hastaya 1 üniteye (450 mi} kadar kan verilecekse verilen kanın antijenik özelliği, yani eritrositlerinin hangi antijeni taşıdığı ve buna göre bu eritrositlerin hastanın serumundaki aglutininlerle aglutine olmamasına özen göstermek yeterlidir. Ancak bu buluştan sonra kan nakilleri sorun olmaktan çıktı. Kari Landsteiner, bu buluşu nedeniyle 1930 Nobel tıp ödülünü kazandı. 1900 yılında Kari Landsteiner ABO kan gruplarını buluncaya dek, insanlara yapılan kan nakillerinin çoğu ölümle sonuçlanıyordu.
KAN NAKLİ (KAN TRANSFÜZYONU): İlkkan nakli 1875 yılında köpeklere yapıldı
Örneğin “0″ gcubu vericinin eritrositlerinde ABO grubu yönünden antijenik özellik bulunmadığı için öteki gruplara verilebilir. Bu bakımdan bunlara genel veri&i de denir. A ve B kanlar da AB grubu hastaya verilebilir çünkü hastanın serumunda aglutinin bulunmamaktadır. Aşağıda verilen çizelge bir ünite, kan transfüzyonu için geçerlidir. Ancak daha fazla ölçüde kan verilecekse verilecekse vericinin serumundaki aglutininlerin alıcının eritrositlerindeki antijenle reaksiyonu, yani aglutinasyon yapması olasıdır.
Örneğin “0″ grubu vericinin Anti-A ve Anti-B aglutininleri öteki grupları aglutine eder. Bu koşullarda hastaya kendi grubundan kan verilmelidir. Uygun olmayan kan transfüzyonu yapılmışsa, örneğin A grubundan bir hastaya B grubu kan verilmişse, hastanın serumundaki Anti-B aglutininleri ile vericinin B-grubu eritrositleri aglutine olur. bu antijen-antikor reaksiyonu sırasında kimyasal maddeler açığa çıkar ve böbrek damarlarında daralma ile böbrek yetmezliği yaptığı gibi hastanın ateşini de yükseltir. Kümeleşen eritrositler hemolize olur, hem de açığa çıkan hemoglobin böbrekten geçerken tubuluslan tıkar. Ölüme kadar giden olaylar gelişebilir..
Bir yanıt bırakın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.